Obudź się

Dziś chcę jeszcze zamieścić wiersz Jadwigi Wodzińskiej – Bujak, z Jej zbiorku „Promień nadziei, niestety nie wiem czy uda się zachować specyficzny rozkład wierszy, zgodny z oryginałem:

Obudź się!

Obudź się!
Szeptem wśród krzyku świata
WOŁAM!
Obudź się!

Zaglądam do zamglonych okien
przysłoniętych kurzem,
zatrzaśniętych
i proszę
Obudź się!

Władczym krzykiem rozpaczy
szturmuję twoje
wrota – bramy życia
A ty?
Obudź się!

Czekam z pokorą u stopni
progu twojego domu
Obudź się!
Otwórz!
To Ja – Bóg
O b u d ź s i ę!